Ο αναγνώστης ενδεχομένως να αναρωτιέται γιατί εκείνη η ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944 συνδέεται ή ταυτίζεται, από τότε, με τον γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί οι διακόσιοι εκτελεσμένοι ήταν κομμουνιστές.
Δεν ήταν όλοι στελέχη, μέλη ή οπαδοί του ΚΚΕ – ανάμεσά τους εκτελέστηκαν, επίσης, έξι τροτσκιστές και πέντε αρχειομαρξιστές.
Ολοι, όμως, παρά τις διαφορές τους, ήταν κομμουνιστές έχοντας αφιερώσει τη ζωή και τη δράση τους στα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Επειδή ήταν κομμουνιστές -ενεργά μέλη και στελέχη του εργατικού κινήματος- επιλέχθηκαν και εξοντώθηκαν όπως άλλωστε με απόλυτη σαφήνεια ξεκαθάριζε η γερμανική διαταγή που παραθέσαμε πιο πριν.
Ηταν αίμα από το αίμα της εργατικής τάξης. Δικά της παιδιά, δικό της αίμα, δικοί της νεκροί.
Ανάμεσα στους 200 της Καισαριανής υπήρξε μια ξεχωριστή ηγετική φυσιογνωμία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.
Με δράση και ιστορία που δικαιολογεί να θεωρηθεί ο πρώτος μεταξύ των πρώτων. Πρόκειται για τον Στυλιανό Σκλάβαινα.
Μέλος της ΟΚΝΕ από το 1923 και ηγετικό της στέλεχος στη συνέχεια, μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ τη δεκαετία του ’30, επικεφαλής της Ενωτικής ΓΣΕΕ την ίδια περίοδο, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κόκκινης Συνδικαλιστικής Διεθνούς (Προφιντέρν), βουλευτής του κόμματος και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Παλλαϊκού Μετώπου στη Βουλή του 1936 και μέχρι την επιβολή της μεταξικής δικτατορίας.
Ηταν ο πλέον δημοφιλής μετά τον Νίκο Ζαχαριάδη με τεράστια επιρροή και αναγνώριση στα εργατικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Υπό διαφορετικές συνθήκες ο Στέλιος Σκλάβαινας θα ήταν σήμερα ο πλέον γνωστός από τους 200 της Καισαριανής.
Η δράση του, η ιστορία του και η θυσία του δικαιολογούν να θεωρείται ο κορυφαίος. Και δίπλα του ο Σουκατζίδης ως το ύψιστο παράδειγμα αρχών, ιδανικών και θυσίας.
Εντούτοις ο Σκλάβαινας είναι ο πλέον αγνοημένος. Ισως γιατί ήταν δηλωσίας της μεταξικής δικτατορίας παρόλο που αυτή τη δήλωση την απαρνήθηκε σχεδόν αμέσως και στη συνέχεια την ξέπλυνε με το αίμα του.
Ισως γιατί κανένας μέχρι σήμερα δεν ερεύνησε σοβαρά την ιστορία του. Οι λόγοι είναι πολλοί και ορισμένοι εξηγήσιμοι από εποχή σε εποχή.
Σήμερα η «Εφ.Συν.» -τιμώντας την ματωμένη Πρωτομαγιά του ’44- φέρνει στη δημοσιότητα τον φάκελο του Σκλάβαινα που υπάρχει στα αρχεία της Ασφάλειας, μέσα από τον οποίο ξεπηδάει μια σπουδαία ηγετική φυσιογνωμία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, της Αριστεράς γενικότερα.
Ενας αγωνιστής με τεράστιο σθένος, με αρχές και ιδανικά, μια τραγική προσωπικότητα, ένας άγνωστος ήρωας που έχει όλες τις προϋποθέσεις να τον θεωρούμε ήρωα.
Τα έγγραφα μιλούν από μόνα τους. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στο εξής, στον γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, στην ιστορία του εργατικού-κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος, ο Στέλιος Σκλάβαινας θα πάρει τη θέση που του αξίζει.
Διαβάστε όλο το αφιέρωμα στον Στυλιανό Σκλάβαινα
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
